Owce Futra z Karakułów

Seria na kartach maksimum prezentująca przemysł karakułowy, wówczas bardzo silny w Afryce Południowo-Zachodniej. Od początków XX wieku niemieccy kolonialiści sprowadzali do Afryki Południowo-Zachodniej owce z rasy karakuł z Buchary (Uzbekistanu), gdzie je krzyżowali z lokalnymi odmianami. Na początku lat 70. w tamtejszych hodowlach było około 4,5 miliona owiec z rasy karakuł. Surowe, wyprawione skóry karakułowe z Afryki Południowo-Zachodniej sprzedawano potem 5 razy do roku na giełdzie londyńskiej pod marką SWAKARA (South-West Africa KARAkuls). Dochody z tego handlu były duże i na pewno wpływały na rozwój ekonomiczny niemieckiej kolonii.

Jest jednak druga strona tego biznesu. Moda na karakuły przyszła do nas ze Środkowej Azji (dzisiejsze terytorium Uzbekistanu, Afganistanu, Kazachstanu i Iranu). Karakuły to skóra lub futra z jagniąt owiec rasy karakuł. Malutkie jagnięta, zabite zwykle do 48 godzin po narodzinach, obdziera się ze skóry. Pośpiech wynika z faktu, że po upływie kilku dni włosy rozprostowują się i siwieją. Najcenniejszym jednak futrem jest breitschwanz. Aby je uzyskać, należy na ciężarnej owcy dokonać aborcji, a następnie z jeszcze nienarodzonego jagnięcia zedrzeć skórę.

Datowniki na kartach są okolicznościowe i pochodzą z Maltahöhe, miejscowości leżącej w obecnej Namibii.