Kanał Saimiański Śluza Kanałowa

Znaczek wydany z okazji ponownego otwarcia do użytku Kanału Saimiańskiego, przedstawiający śluzę kanałową Mustola.

Kanał Saimiański łączy jezioro Saimaa wraz z całym systemem 120 jezior i śródlądowych szlaków z Zatoką Fińską. Przewozy towarów od 2000 roku utrzymują się na poziomie powyżej 2 mln ton rocznie. Pasażerów jeszcze w latach dziewięćdziesiątych przewożono 100 tys., a obecnie poniżej 40 tys. Rocznie przez kanał przechodzi około 3 tys. statków, w tym w dużej większości są to przewozy drobnicowe.

Kanał został oddany do użytku w 1856 roku na terytorium należącego do Imperium Rosyjskiego Wielkiego Księstwa Fińskiego między miastami Lappeenranta i Wyborg. Po agresji sowieckiej zwanej wojną zimową w 1940 roku podpisano pokój w Moskwie, na mocy którego Finlandia scedowała na rzecz ZSRR Przesmyk Karelski wraz z Wyborgiem. Nowa granica podzieliła kanał na pół, co spowodowało jego zamknięcie dla żeglugi na 28 lat.

W 1962 roku oba państwa zawarły umowę, z mocy której Finlandia wydzierżawiła na 50 lat znajdującą się teraz na terytorium ZSRR część kanału wraz pasem lądu o szerokości 30 metrów od obu brzegów kanału i 200 metrów od jego urządzeń (śluz), a także wyspę Małyj Wysockij położoną naprzeciwko miasteczka Wysock. Finowie zobowiązali się także do pogłębienia torów żeglugowych i naprawy urządzeń kanału.

W 1968 roku ponownie oddano do użytku kanał o zapewnionej głębokości nawigacyjnej 4,35 metra i wymiarach w śluzach 85 metrów na 13,2 metra.