Pałac w Libreville

Znaczek wydany z okazji 13. rocznicy tzw. narodowego odrodzenia w Gabonie.

Na znaczku widnieje Pałac Odrodzenia (fr. Palais Renovation) w Libreville.

W marcu 1968 roku w Gabonie utworzono system jednopartyjny, który zapewnił prezydentowi Omarowi Bongo i klasie rządzącej środki do utrwalania swojej władzy bez konieczności dbania o potrzeby obywateli. Jakikolwiek bunt mógł zostać stłumiony, gdyż francuskie wojska w ramach umowy o współpracy obronnej, zapewniały spokój wewnątrz kraju. W 1969 Bongo rozpoczął ograniczanie wolności związków zawodowych. Do 1973 wszystkie związki zostały zmuszone do przyłączenia się do jednej federacji kontrolowanej przez rząd. Krytyka wyrażona przez studentów i profesorów, a dotycząca niedemokratycznej formy rządów i powszechnej korupcji, w 1972 doprowadziła do masowych aresztowań wśród opozycji. W latach 1967–1975 urzędujący dyktator był jednocześnie premierem Gabonu. Stosunki z Francją, dawnym mocarstwem kolonialnym, stały się najważniejszą osią polityki zagranicznej Gabonu. Reżim prowadził z Francją szeroką wymianą handlową, udzielił koncesji francuskim firmom wydobywającym ropę naftową, a z uwagi na własne bezpieczeństwo pozwolił wojskom francuskim na stacjonowanie w kraju. Relacje francusko-gabońskie były w okresie rządów Bongo często określane mianem neokolonialnych.

Jest to odmiana cięta (nieperforowana) tego waloru.