Buntownik i Osadnik na Pitcairn

Znaczki upamiętniające 150. rocznicę śmierci Johna Adamsa, buntownika z roku 1789 ze statku HMS „Bounty” oraz lidera społeczności Pitcairn w latach 1800–1829.

Brytyjscy buntownicy i ich tahitańscy towarzysze w styczniu 1790 osiedlili się na Pitcairn i spalili statek HMS Bounty. Resztki statku znajdują się w zatoce Bounty Bay. Osadnicy byli w stanie wyżywić się z uprawy roli i rybołówstwa. Początkowy okres zamieszkiwania na wyspie był naznaczony poważnymi napięciami wśród społeczności – w efekcie alkoholizm, morderstwa, choroby i inne trudności spowodowały śmierć większości mężczyzn.

W 1799 John Adams, Ned Young i Matthew Quintal byli ostatnimi żyjącymi buntownikami. Największe zagrożenie dla mieszkańców swoimi pogróżkami stwarzał Quintal, dlatego też Adams i Young upili go i zamordowali siekierą. Następnie Adams i Young, wykorzystując egzemplarz Biblii ze statku HMS „Bounty”, rozpoczęli tworzenie nowej wspólnoty. Do uczenia dzieci czytania i pisania również wykorzystywali ten egzemplarz Biblii. Po śmierci Younga Adams kontynuował edukację dzieci i kobiet na wyspie. Mieszkańcy wyspy nawrócili się na chrześcijaństwo, a po misji adwentysty Johna Taya w latach 90. XIX w. przyjęli adwentyzm.

Gdy w 1808 wyspa została ponownie odkryta przez załogę amerykańskiego statku „Topaz”, oprócz Adamsa żyło tam jeszcze dziewięć tahitańskich kobiet i dzieci narodzonych ze związków z buntownikami (ich potomkami jest znaczna część dzisiejszych mieszkańców Pitcairn).