Emisja EUROPA CEPT z 1975 roku, której tematem było malarstwo.
Na znaczkach przedstawiono reprodukcje dwóch obrazów malarzy portugalskich, kolejno:
- „Rycerz” (ilustracja z „Apokalipsy Lorvão”);
- „Fernando Pessoa” (José Sobral de Almada Negreiros).
Apokalipsa Lorvão
Apokalipsa Lorvão to iluminowany (tzn. zdobiony) rękopis z miasta Lorvão w Portugalii, zawierający komentarze na temat Apokalipsy, napisane oryginalnie ręką świętego Beatusa w klasztorze Liébana w Hiszpanii. Komentarze dotyczą Księgi Objawienia, ostatniej księgi Nowego Testamentu, która zawiera objawienia otrzymane przez Apostoła Jana Ewangelistę, kiedy był na wyspie Patmos.
Manuskrypt jest dobrze datowany, a jego pochodzenie można zidentyfikować poprzez analizę kolofonu. Kolofon to formuła (explicit) umieszczona na końcu średniowiecznej książki rękopiśmiennej, zawierająca tytuł dzieła, datację, imię pisarza, czasem jego funkcję (np. praesbiter, organista itp.) i pochodzenie, a nieraz także inne informacje dotyczące okoliczności powstania danego egzemplarza, np. na czyje polecenie czy za czyjego panowania powstał. Otóż kolofon Apokalipsy Lorvão wskazuje, że manuskrypt został ukończony w 1189 roku w skryptorium klasztoru Lorvão w obecnej gminie Penacova, niedaleko Coimbry. Został podpisany przez pisarza Egeasa, który prawdopodobnie był także autorem ilustracji.
Dwa istotne fakty podkreślają istotność tego dzieła dla Portugalczyków:
- Jest to jedyna ręczna kopia oryginalnego rękopisu świętego Beatusa.
- liJest uważany za jeden z pierwszych i najbardziej okazałych iluminowanych rękopisów młodego królestwa Portugalii.
Historyk Alexandre Herculano odkrył rękopis w bibliotece klasztoru Lorvão w 1853 roku i przeniósł go do archiwów narodowych Portugalii w Lizbonie, aby stał się częścią zbioru dokumentów i tekstów o historii Portugalii (Portugaliae Monumenta Historica). Tam też rękopis pozostał do dzisiaj.
Jedna z ilustracji Apokalipsy Lorvão, zatytułowana „Rycerz" („Cavaleiro"), widnieje na pierwszym znaczku z oferowanej tutaj serii.
Portret Fernando Pessoa
Na drugim znaczku widnieje portret Fernando Pessoa.
Fernando António Nogueira Pessoa (1888-1935), powszechnie znany jako Fernando Pessoa, był portugalskim poetą, pisarzem, krytykiem literackim, tłumaczem, wydawcą i filozofem, określanym jako jeden z najbardziej znaczących postaci literackich XX wieku i jeden z największych poetów portugalskich. Pisał biegle tłumaczył z angielskiego i francuskiego. Pessoa był płodnym pisarzem, i to nie tylko pod własnym nazwiskiem, ponieważ wymyślił dla siebie około 75 innych. Nie nazwał ich pseudonimami, ponieważ uważał, że żaden nie odzwierciedlał tak naprawdę jego stanu duchowo-intelektualnego - nazwał je więc heteronimami. Można rzec, iż każdy z heteronimów przedstawiał innego Pessoa, czasami ze skrajnie niepopularnymi poglądami, jakby ten intelektualista cierpiał na rozszczepienie osobowości.
Portret namalował José Sobral de Almada Negreiros (1893-1970), portugalski malarz i pisarz. Almada był artystą wszechstronnym, bowiem oprócz malowania i pisania opracowywał choreografie baletowe, scenografię teatralną, robił gobeliny czy grawerował, a w wolnym czasie tworzył malowidła ścienne, karykatury, mozaiki, płytki azulejo i witraże. Almada zawsze określał siebie mianem artysty futurystycznego, aczklolwiek jego styl jest szerszy i nie pasuje do kategorii. Jego prace ujawniały także bogactwo dekoracyjne i arabeskowe, a nierzadko geometryczną abstrakcję.
Almada znał Fernanda - często spotykali się w restauracji „Irmãos Unidos” w Lizbonie, odwiedzanej przez wielu modernistycznych artystów. Wielu z nich publikowało wówczas we wpływowym magazynie awangardowym „Orpheu" (Fernando Pessoa pełnił rolę edytora). Otóż dla tej restauracji Almada namalował portret, przedstawiający Fernanda siedzącego przy jednym ze stolików.
Obydwaj są uważani za jednych z najbardziej innowacyjnych artystów portugalskich.
Emisja EUROPA
Państwa, które podpisały Traktaty rzymskie 25 marca 1957 roku (Belgia, Francja, Republika Federalna Niemiec, Włochy, Luksemburg i Holandia) były też państwami, które zainicjowały regularne emisje znaczków z serii EUROPA. Pierwsza emisja nastąpiła 15 września 1956 roku.
CEPT
Skrót CEPT na znaczkach pochodzi od francuskiej nazwy Conférence européenne des administrations des postes et des télécommunications (Europejska Konferencja Administracji Poczty i Telekomunikacji). CEPT została utworzona w 1959 roku przez 19 państw członkowskich, jako organizacja zrzeszająca firmy mające monopol na działalność telekomunikacyjną i pocztową na terenie tych krajów. Wraz z demonopolizacją rynku telekomunikacyjnego, firmy te założyły własne organizacje, a w CEPT zaczęły aktywnie działać urzędy regulujące rynek telekomunikacyjny i pocztowy w krajach członkowskich.
