Czerwony Krzyż Elżbieta II

Znaczki upamiętniające stulecie Czerwonego Krzyża. Na znaczkach widnieje symbol czerwonego krzyża i portret Elżbiety II. 

Czerwony Krzyż powstał w 1863 roku z inicjatywy szwajcarskiego filantropa i finansisty Henri’ego Dunanta wstrząśniętego widokiem pozostawionych sobie rannych jaki ujrzał 24 czerwca 1859 roku na pobojowisku wielkiej bitwy pod Solferino. Armia cesarstwa Austrii stoczyła tam krwawą, całodniową bitwę z armią włoską wspomaganą przez armię francuską. W wyniku starcia na polu walki pozostało nieomal 30 tysięcy ofiar, w tym ponad 20 tysięcy rannych. Głęboko poruszony sytuacją rannych pozostawionych praktycznie bez opieki, Dunant spontanicznie podjął próbę udzielenia im pomocy, z powodzeniem zachęcając miejscową ludność do wynoszenia i pielęgnowania rannych, niezależnie od ich narodowości. 

Z inicjatywy Dunanta powołany został Międzynarodowy Komitet Pomocy Rannym, który przekształcił się nieco później w Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża. Ruch ten spotkał się z dużym rozgłosem w całej Europie. W październiku 1863 spotykają się na konferencji w Genewie osoby popierające pomysł Henri’ego Dunanta z 16 państw, przyjmując postanowienia określające rolę krajowych Komitetów Pomocy Rannym. Czerwony Krzyż na białym tle (odwrotność flagi szwajcarskiej) przyjęto jako symbol powoływanych organizacji. Był to początek Ruchu Czerwonego Krzyża.