Prezydent Bourguiba Partia Neo-Dustur

Znaczki upamiętniające 40-lecie partii politycznej Neo-Dustur o programie liberalno-nacjonalistycznym. Na znaczkach widnieje prezydent Habib Bourguiba.

Bourguiba był premierem Królestwa Tunezji oraz ministrem spraw zagranicznych i obrony w latach 1956–1957, a także pierwszym prezydentem niepodległej Tunezji w latach 1957–1987. Za działania niepodległościowe i wyzwoleńcze został w 1938 roku wydalony do Francji, gdzie trafił do administrowanych przez armię więzień. W 1942 roku aresztowali go Niemcy. Odmówił kolaboracji zarówno Niemcom i Włochom, niemniej jednak Wermacht zezwolił mu na wyjazd do Tunisu. W 1945 roku wyjechał do Egiptu. Na emigracji podróżował po krajach Europy (Belgia, Szwajcaria), Bliskiego Wschodu, Azji Wschodniej (Indie, Pakistan, Indonezja) i po Stanach Zjednoczonych. Liczne podróże miały służyć pozyskania zwolenników dla sprawy niepodległości. W 1949 roku powrócił do Tunezji. W 1952 ponownie aresztowany, osadzony pierwotnie w Tunezji, a później we Francji. W 1954 roku francuski rząd rozpoczął negocjacje z Bourguibą, uznając przy tym autonomię wewnętrzną kraju. W czerwcu 1955 roku wynegocjował podpisanie konwencji nadającej Tunezji autonomię. W tym samym roku został zwolniony z więzienia. Francuzi ograniczyli się do kontroli nad sprawami obrony i sprawami zagranicznymi. Jego partia weszła w skład rządu autonomii, a Bourguiba umocnił swoją władzę, doprowadzając do usunięcia z niej swoich przeciwników.