Parlament Farerski Księgi

Znaczki w bloku upamiętniające 150. rocznicę przywrócenia parlamentu farerskiego po okresie panowania duńskiego.

Na znaczkach widnieje królewska księga zwana "Kongsbokin" z 1298 roku oraz księga protokolarna parlamentu z 1852 roku. 

Historia parlamentu na Wyspach Owczych (zwanego Løgting) może sięgać nawet około roku 825, kiedy na archipelag przybyli pierwsi norwescy osadnicy, prawdopodobnie wyparłszy nieliczną ludność celtycką. Tworzenie lokalnych zgromadzeń składających się z wolnych mężczyzn było bowiem dość powszechne we wszystkich krajach kultury skandynawskiej. Szerokie kompetencje farerskiego parlamentu trwały do roku 1660, kiedy panujący Fryderyk III Oldenburg wprowadził w Królestwie Duńskim monarchię absolutną. W 1816 zniesiono autonomię Wysp Owczych, a tym samym Løgting został zmuszony do zakończenia swej pracy. Ludność farerska zaczęła walczyć o przywrócenie dawnego porządku w połowie XIX wieku i na mocy aktu z 23 marca 1852 roku przywrócono Løgting, choć w postaci różniącej się od tej sprzed roku 1816.